Eindelijk een website!

 

 

 

Eigenwijs

En ineens ben je dan al 10 jaar zelfstandig. Tien jaar vol mooie opdrachten. Tien jaar vol ontmoetingen met prachtige mensen. Tien jaar waarin je elke dag leert. En…tien jaar zonder website.

Want, eigenwijs als ik ben, zei ik altijd: ‘Hoe kan ik me nu onderscheiden op zo’n website?’ ‘Ik kies ervoor om geen website te hebben, ik kom wel langs, om persoonlijk kennis te maken’. ‘En dan bepalen we samen wel of er een klik is en ik je als trainer of coach iets kan bieden bij je vraag.’ Verder was ik nog nooit een opdrachtgever tegengekomen die het een bezwaar vond dat ik geen website had. En zo heb ik ook tien jaar lang, met veel plezier gewerkt. En de drukke werkzaamheden waren daarnaast (gelukkig) altijd een uitstekend excuus om niet aan de slag te gaan met zo’n tijdrovend proces als het maken van een website.

 

Maar steeds vaker vroegen mensen of ze alvast even een kijkje op mijn website konden nemen. Steeds vaker hoorde ik: ‘Oh, coach je ook dat soort veranderingen?’ of ‘Heb je ook ervaring in die sector, dat wist ik niet’.

En steeds vaker stelde ik ook mezelf kritische vragen. Past het eigenlijk ook niet bij een professional in deze tijd om wel een website te hebben? En kun je een website waarin je mensen de mogelijkheid geeft al wat informatie te verzamelen niet prima combineren met een ontmoeting, met persoonlijk contact maken? Vind ik het zelf vaak ook niet prettig om al wat beeld te krijgen via een site als ik op zoek ben naar iets? Opdrachtgevers die wel een website willen nemen waarschijnlijk niet eens contact op, dus hoe betrouwbaar is dat beeld dat ik heb? En misschien wel de belangrijkste vraag: waarom vind ik het zo spannend om een website te maken?

Walk the talk

In mijn opdrachten als loopbaancoach daag ik mensen uit om hun verhaal te vertellen. Om een pitch te maken. Zichzelf duidelijk ‘neer te zetten’. Wat doe je nu eigenlijk? Wat onderscheidt jou van anderen? Solliciteren is uiteindelijk ook marketing zeg ik dan altijd. Je moet wel zichtbaar zijn, gevonden kunnen worden. En meestal zeggen mensen dan dat ze dat spannend vinden. Jezelf manifesteren, zichtbaar zijn. We onderzoeken dan waarom dit zo is, waar ze bang voor zijn, welke overtuigingen in de weg zitten en maken met kleine stapjes het proces overzichtelijker.

 

Uiteindelijk was er een collega die me het laatste zetje gaf. Nou ja, een collega die me voor het blok zette. Gelukkig! Ze kende een opdrachtgever die een goede trainer en coach zocht. Iemand als jij, zei ze. Maar ja, die opdrachtgever neemt een ondernemer zonder website eigenlijk niet serieus. Kortom: ‘Zorg nu even dat je een website maakt dan kan ik je daar voorstellen.’ En mooi mens als ze is reikte ze me ook direct het telefoonnummer aan van iemand die me met alle praktische aspecten kon helpen.

 

Wat had ik nu nog meer nodig om in beweging te komen? Ik twijfelde zelf al een hele tijd of het niet wijs was om toch een website te maken. Dit was niet de eerste keer dat deze collega die enorm waardeer, die me inspireert en waar ik graag mee samenwerk me stimuleerde om deze stap te zetten. Er lag wellicht een opdracht in het verschiet en er waren dus blijkbaar echt opdrachtgevers die een website wel belangrijk vonden. Ik kreeg pasklare, praktische hulp aangeboden. En daagde ik mensen als coach niet uit om zichzelf te laten zien? Walk the talk, Esther. Zo leef ik toch?

Wat had ik dan nu nog nodig om te gaan bewegen? Ik kon nog maar één conclusie trekken. Ik was bang. Ook ik vond het razend spannend om op deze manier zichtbaar te zijn, mezelf te manifesteren. Werk aan de winkel dus. Welke keuze wilde ik maken?

 

Een keuze maken

Waar ben ik dan bang voor? Van welke overtuigingen heb ik nu zo veel last?

Reacties van anderen? Dan eerst maar eens wat teksten en eerste versies van de site laten zien aan mensen uit mijn omgeving. De positieve reacties maken dat ik doorzet, de suggesties voor verbeteringen maken elke versie weer beter. Kleine stapjes zetten. Dat werkt.

Ik hoor mezelf zeggen dat ik het nogal wat vind, wat ik allemaal over mezelf op zo’n site zet. Kan ik dat allemaal wel en is het trouwens ook niet normaal dat je dat gewoon allemaal doet. Hoe onderscheidend is het? Heb je al die dingen gedaan vraagt iemand? Ja, kan ik volmondig antwoorden. Twijfel je of je het een volgende keer weer goed doet? Soms, zeg ik. Twijfel is het begin van wijsheid zegt iemand. Maar niet altijd van zelfvertrouwen denk ik. Maar als ik mijn keuzes dan niet op angst wil baseren, welke waarden helpen me dan om wel richting te geven, wel stappen te zetten? Die vraag had ik eigenlijk al beanwtoord realiseer ik me. Walk the talk. Maar mooi dat ik ook weer mag ervaren hoe spannend het kan zijn om jezelf in de spotlight te zetten en dat je ondanks de twijfel toch kunt kiezen om het wel te doen (met bonzend hart).

En dan is er nog dat stuk van mij dat zegt dat zo’n website wel heel erg mooi, bijzonder, onderscheidend en professioneel moet worden en dat ik het anders maar beter kan laten. Fijn dat er dan af en toe iemand roept dat een site geen drukwerk is. Je mag (en moet) blijven aanpassen, verbeteren en veranderen. Dus het hoeft nog niet perfect te zijn, ik kan zaken aanpassen, veranderen, bijschaven. Ik mag blijven ontwikkelen. Dat zeg ik eigenlijk zelf heel vaak tegen mensen, waarom vind ik zelf dan dat ik het allemaal perfect moet doen?

En dan blijkt het door allerlei omstandigheden ook nog eens heel erg druk, eigenlijk te druk om alles zelf te doen. De site zelf op te bouwen. En krijg ik hulp aangeboden. Dat is dan ook nog zo’n ding, hulp aannemen. Ik ben beter in hulp aanbieden. Bovendien als ik het zelf doe weet ik precies hoe het zit, en dat moet vind ik. En trouwens een echte goede coach, trainer, ondernemer die kan dat allemaal zelf. Toch? Of niet? Maar het gaat wel heel erg lang duren op deze manier. Toch maar gewoon hulp accepteren?

Met haar vakmanschap heeft Pien in een dag alles op de goede plek. Wat een verademing. Ze lost en passant wat problemen voor me op, stelt een aantal goede verbeteringen voor en daagt me uit nog wat zichtbaarder te zijn. Wat een vakvrouw. Het gaat sneller en de site wordt beter met haar hulp.

 

Klaar! Voor nu tenminste.

En dan is de site plotseling klaar. En kan hij online gezet worden. En dat blijft spannend. Want dan wordt het echt zichtbaar. En toch doe ik het. Dat is de keuze die ik maak. En ben ik blij met wat het proces me aan inzichten heeft opgeleverd en zeg ik dankjewel tegen alle coaches en vakvrouwen onderweg.

 

Ik wens je veel lees- en kijkplezier toe en sta open voor feedback, tips en verbeteringen. En ook nu de website er is wil ik je het liefst persoonlijk ontmoeten. Dus als je een coachvraag hebt, een veranderopdracht of gewoon eens in gesprek wil over ontwikkelingen in je werk neem dan contact met me op. Dan onderzoeken we samen in een gesprek of we iets voor elkaar kunnen betekenen. Zo werk ik namelijk al ruim 10 jaar en met heel veel plezier.